Choinka ubrana, obiecuję zdjęcia jak mąz mi zrobi ładne ze statywem. W duszy tez świąteczenie.
Adwent, czas oczekiwania. Dosłownie i w przenośni.
Chciałam upiec dziś piernik ale jest to działanie pozbawione sensu, bo do świąt nie doczeka;]
Tak więc pozdrawiam wszystkich świątecznie, wraz ze świnką Peppą i obrabiam zdjęcia psie by się pochwalić jak maluch rośnie!

Dlaczego?
Bo listopad nie był fajny.
Po prostu. Taki parszywy miesiąc, zresztą nie pierwszy raz…

Posypało się trochę. Ostatnie dni to jakiś koszmar po prostu.
Najpierw modlitwa by telefon nie zadzwonił. Nie że telefon jest sam w sobie czymś nieprzyjaznym. Ale zła wiadomość zawsze człowieka dogoni. I to była taka cicha modlitwa, by nie zadzwonił właśnie… A jak dzwonił to biegłam a moje ciśnienie przekraczało wszystkie normy, by za chwilę odebrać i odetchnąć. Ale nie jest łatwo.

Zwierzakowo dziś. Znowu.
Z prostej przyczyny tak naprawdę, nasze życie jest bardzo „zwierzakowe”, to zwierzęta wytyczają nam rytm dnia a jak są jakieś zawirowania to nie ma czasu na pieczenie chleba, łażenie po gabeciach i Muminki.
Koko po operacji jednooka ale ma się bardzo dobrze, jej klatkowy kolega Chrumek niestety złapał jakiegoś wirusa. Pewnie przyniesiony tak naprawdę od weterynarza:( No i kicha, prycha, chudnie i wymiotuje. był u doktora, dostaje leki i liczymy że się szybko wyliże bo w tym miesiącu pójdziemy przez wizyty u doktorów z torbami…

Miała być porządna notka, o pewnej książce a tymczasem nastrój mam beznadziejny. Choć i tak jest lepiej.
Jedna nasza frecia – Koko dziś miała operację usunięcia gałki ocznej, w sumie tylko na tym się skończyło na szczęście wygląda ze to pourazowe a nie wywołane guzem – bardzo się tego obawiałam.
Śpi sobie teraz, obłożona w transporterku butelkami z ciepłą wodą i liczę na wasze kciuki by szybko doszła do siebie.