a marzenia nabierają coraz bardziej realnych kształtów.
Maj przeleciał jak z bicza strzelił. Kolejni ludzie na budowie sprawiają, że dom staje się bardziej domem. Lubię obserwować te zmiany. Fascynuje mnie jak za pomocą kawałka rury z której leci maź i packi człowiek który myśli, że jest tynkarzem staje się stwórcą nowego ładu, nowej estetyki. Lubię obserwować takie prace, pytać, zadawać pewnie nie zawsze i nie do końca mądre pytania. Lubię czuć namacalnie, że biorę udział w tym akcie kreacji.
W międzyczasie jemy ciasto, ktoś rozmawia z jaskółkami, ktoś hebluje drzwi a ktoś zbiera kwiaty.
To takie magiczne miejsce, w którym słychać jak rośnie trawa. Miejsce w którym notorycznie zapominam, że specjalnie zabrałam z domu aparat.
Maj 28, 2012
W każdym słowie czuć tyle miłości do własnego miejsca na ziemi.
Miłego dnia
Maj 28, 2012
Serce rośnie, jak widzę że kolejna osoba znalazła swoje miejsce na ziemi:)
Maj 28, 2012
Boskość zajawiskowa…pieknie jest patrzeć jak rośnie dom, śpiewa kwiat i kołysze nas jaskółka..
Cieszę się Twą radością i dostrzeganiem rzeczy małych.
A książkę widziałam w sklepie, chcesz? To Ci ją kupię:*
Ściski
Maj 28, 2012
Paulina! jak Ty to robisz hę?
jestem w trakcie remontu, zresztą pewnie jakieś 30km od Ciebie i marzę o momencie kiedy to się skończy 
dodałaś mi enegrii budowlanej swoim postem :*
Maj 28, 2012
Maj 28, 2012
Lubię jak ubierasz rzeczy w słowa.:)
miłego tygodnia
Maj 28, 2012
Super, że masz takie swoje miejsce…pozdrawiam!
Maj 28, 2012
Tworzyć, tworzyć. Ostatnio za pomocą nasion trawy, kwiatów i wody próbowałam stworzyć ogród. Rośnie!
I tego życzę Waszemu domowi.
Maj 28, 2012
Dom. Mój rósł równocześnie z moim potomkiem we mnie. Z obydwu kreacji jestem dumna i zachwycona:)
Maj 28, 2012
A jakie bede piekne wspomnienia, gdy kiedys siadziecie na podlodze i bedziecie wspominac wlasnie Te chwile pracy
pozdrawiam cieplo
Maj 28, 2012
Magiczny czas:)
Maj 28, 2012
Magiczny czas:)
Maj 29, 2012
Fajnie mieć taki magiczny czas podczas budowy domu. U mnie to niestety była głównie nerwówka… Cieszę się, że wszystko idzie u Ciebie do przodu
Maj 30, 2012
Cudna relacja! Ciasto wyglada przepysznie. Zazdroszczę budowy własnego domu!
Maj 31, 2012
Cudownie, że znalazłaś takie swoje magiczne miejsce
dopinguję Ci w tworzeniu tego zakątka z niezwykłym klimatem 
pozdrawiam serdecznie Magda
Czerwiec 2, 2012
Po prostu masz swoje miejsce na ziemi… i widać, że je kochasz – na pewno z wzajemnością
A ze szlifierką Ci do twarzy ;-))
Pozdrawiam!
Czerwiec 22, 2012
Przeczytałam dziś cały Twój blog… kolejny raz. Za każdym razem złość mnie bierze, jak czytam notatkę o komentarzu Twojego życia. No kurde, spełniasz swoje marzenia, jak sama napisałaś, jakim prawem ludzie oceniają przez pryzmat bloga?
Ja dzięki Tobie zobaczyłam jak można cieszyć się życiem, wracam tu kiedy mi jest źle (ostatnio codziennie). Sama marzę o siedlisku, o wioskowym życiu, bo już mam dość… serdecznie dość pracy na etacie, pracy z idiotami. Zresztą… przez Twój blog powstał mój. Rodził i rodzi się w bólach. Zresztą w pierwszej notatce napisałam o tym.
Ale ja też mam marzenia, też mam nadzieję odnajdę swoje siedlisko i z moją lepszą połówką będziemy spełniać nasze marzenia.
Paulina, rób swoje, marz, ciesz się każdym dniem jeżeli możesz. I nie patrz na innych. Tak jak kiedyś napisałaś o Pippi. Ona była inna, Ty też. I to jest wyjątkowe i piękne.
Ja Ciebie z przyjemnością czytam, ba nawet uciekam od własnych trosk tutaj.
Dom. Piękne słowo i masz rację, jak są drzwi to już jest dom. Budujcie z Karolem swoje gniazdko. Wiem ile musisz sił włożyć, by było jak z marzeń. Ale wiesz co? Tobie się to uda. Wierzę w Ciebie
Pozdrawiam ciepło z pochmurnych Mazur i liczę dni by w końcu razem, przy herbatce podumać o swoich marzeniach.
Nika(dragonnia) z Mazur
Czerwiec 26, 2012
Skrzynia faktycznie nie do poznania. Teraz wygląda klimatycznie. Ja też uwielbiam dawać drewnianym przedmiotom drugie życie.
Lipiec 7, 2012
Można prosić o przepis na ciasto? Bo wygląda przepysznie (-:
Sierpień 9, 2012
Będę śledzić, bo mam taka samą szlifierkę, bo robisz bardzo ładne zdjęcia, bo tęsknię do takiego życia codziennie, bo mam miejsce na ziemi ale nie na co dzień, bo pasja do życia powinna być chlebem codziennym. Pozdrawiam ciepło i zapraszam do mnie:)
Olga
historiajednejprzyczepy.com