Dziś byłam prawie jak Mama Muminka, cudnie, sobota, dom pachnący obiadem. Ogórkowa, potrawka z kurczaka z ryżem, kompot. Miało być ciasto ale od trzech dni mi zimno i niestety podejrzewam ze zaczyna się Wielki Czas Przeziębień.

Ostatnio dzięki podaj.net w końcu doczekałam się książki o Muminkach. Długo polowałam no i się udało. „Zima Muminków”, cienka książeczka. Karol się ze mnie trzy dni nabijał ze czytam jak się przygotować z Peppą do zimy. Cóż, on ma alergię na Muminki hihi.
No i odkryłam Muminki na nowo, bo to w sumie jest książka dla każdego. I młodego i starego, sporo warstw jest i miło mając więcej lat je odkrywać.
Pamiętam jak byłam mała miałam „Pamiętniki Tatusia Muminka”, i wtedy była to dla mnie książka dziwaczna taka. Jakaś taka nostalgiczna się wydawała, ale zapadła w pamięć. Szkoda ze nie mogę teraz jej znaleźć. Nawiasem mówiąc, jak ktoś ma alergię na Muminki i książki z lat młodości chętnie przygarnę;] Na razie do zimy daleko, ale jesień czuć dobrze. Kabel do samowara już jest. Jak dobrze pójdzie dziś będzie czaj. I konfitura!

I na koniec, gwoli przemyśleń ze warto czytać Muminki
- Gdzie byłaś?! – wybuchnął Tatuś.
- Ja? – spytała Mama niewinnie. – Byłam na małej przechadzce, żeby się trochę przewietrzyć.
- Nie powinnaś nas tak straszyć – rzekł Tatuś. – Pamiętaj, że jesteśmy przyzwyczajeni widzieć cię w domu, kiedy wracamy wieczorem.
- I to jest właśnie okropne – westchnęła Mama Muminka. – Każdy potrzebuje czasem jakiejś zmiany. Stajemy się zanadto do siebie przyzwyczajeni i wszystko jest wciąż takie samo, prawda, kochanie?
„Tatuś Muminka i morze”

Google+

Paulina H.