Przyszła jesień a wraz z nią moja coroczna obsesja kuchenna. Dni kiedy siedzę tam od rana, a krzątam się jak w święta co najmniej…
Wczoraj udało mi się pojechać na zakupy spożywcze na moja ulubioną giełdę, nie byłam tam już kilka miesięcy bo przebudowa drogi, bo pokonywanie 1,5 km w 40 minut w upiornych korkach. Na szczęście sytuacja drogowa nieco się zmieniła bo jechaliśmy bezproblemowo.
Jak tam zajeżdżam to dostaję małpiego rozumu. Wtedy mam wizję gotowania tysiąca rzeczy. Wczoraj uśmiechały się do mnie dynie piękne, ale odmówiłam sobie w nadziei na to że na siedlisku moje urosły;] Odkryliśmy też fajny sklep rybny, a skutkiem pozytywnym były pyszne płocie na obiad, prawie jak kiedyś te łowione przez nas nad jeziorem…

A w domu ja jak zwykle szaleję na słodko. Wczoraj zainspirowana tym czym poczęstowała nas Karola zrobiłam „prawie” bezę pavlova. Karola ma to do siebie, że to czym częstuje powoduje że zanim człowiek dobrze połknie już prosi o przepis. I tak właśnie zainspirowana popełniłam wczoraj słodkość.

Oczywiście, żeby nie było niedomówień rano zostało ciut do kawy i już śladu nie ma.
Dzis kolejny zryw kuchenny. Cantuccini robione własnoręcznie chodziły za mną od dawna, od kiedy stojąc przy ladzie kawiarni zobaczyłam je w słoikach. Zamówiłam jedno do kawy a pani zburzyła moje nadzieje tłumacząc mi, że to ekspozycja.
Później jakoś nie składało się by kupić migdały. A dziś podjęłam wyzwanie i powiem szczerze – żałuję że pokrywka nie jest na kłódkę, bo Karol chodzi i jęczy jaka jestem niedobra że nie można zjeść dwóch blach naraz. No faktycznie zołza ze mnie, nie dość że piekę to jeszcze nie pozwalam wyżreć wszystkiego w jeden dzień;]

Na prośbę wstawiam przepis;]300 g migdałów
500 g mąki
200 g cukru,
4 jaja
1 łyżka masła
szczypta soli
łyżeczka proszku do pieczenia

Połowę migdałów posiekać lub pokruszyć w malakserze na grubą kaszę. Resztę zostawić w całości. Wymieszać składniki. Powstanie twarde ciasto – moje wcale nie chciało się lepić więc dodałam łyżkę ciepłej wody. Uformować 4 wałki o średnicy 4 cm – rozpłaszczyć nieco na papierze.
Ułożyć je na blasze wyłożonej papierem. Piec 30 min w piekarniku rozgrzanym do temp. 120 st. C. Wyjąć podpieczone wałki – jeśli nie dadzą się kroić wstawić jeszcze na 10 min i można nieco podkręcić piekarnik, ostudzić, pokroić w ukośne kromki – nóż musi być ostry!

Piec drugi raz 15-20 min w piekarniku rozgrzanym do 150 st. C tak aby się zarumieniły.
Ponownie wstawić do piekarnika i podpiekać, aż się zrumienią.
Nie podjadać ciepłych – bo cały ich urok jak są już wystygnięto i twarde.
Wysłać połowę po vin santo, maczać wieczorem w winie i się zajadać, a jak starczy na rano to będą idealne do kawy.
Można je ponoć dość długo przechowywać, w puszce albo słoiku – ale wkładać je tam zimne i suche!

P.S. A ktoś mi obiecał vin santo do nich i co? chciałoby się rzec – jajco;]

Google+

Paulina H.