Wspominam z nostalgią pierwsze dni wiosny ze swojego dzieciństwa. I nie chodzi tu o wspomnienie wagarów, czy wina w parku, bo ja zupełnie nie o tym. Pierwszy dzień wiosny to zawsze była okazja do przebrania się. Do tego, by zrobić Marzannę, pożegnać zimę. Pamiętam jak ze swoją przyjaciółką z liceum zrobiłyśmy kukłę i postanowiłyśmy ją utopić. Nie wiem co nam przyszło, by zrobić to w fosie Pałacu Branickich. Nie mniej jednak oberwało nam się równo, za głupotę. Od strażnika. Dziś tęsknię za tamtymi wspomnieniami i dlatego tak chętnie biorę udział w takich imprezach.

Na pożegnanie wiosny zostaliśmy zaproszeni przez przyjaciół, do Dworzyska. Impreza z wielkim rozmachem. Z atrakcjami dla dzieci, animacją prowadzona przez Bubustację. Dzieciaki szukały wiosny, pan leśniczy opowiadał o zrzucaniu poroża.

Pogoda dawała do zrozumienia, że wiosna jeszcze nie raz postraszy nas mrozem, nie mniej jednak uważam, tak jak i gospodarze, że nie ma złej pogody, są tylko złe ubrania.

Marzannę nieśliśmy całą zgrają, pochód dwukilometrowy do rzeki. Nasza „Zima”  była 100% ekologiczna – po podpaleniu i utopieniu będzie tylko garścią siana i patykami.
Dzieciaki patrzyły jak urzeczone a Lew do dziś wspomina, że najbardziej z całego dnia podobało mu się topienie Marzanny!

Google+

Paulina H.