Chciałabym, by Lew jeździł konno, by konie kochał tak mocno jak my. Chciałabym, by w natłoku obowiązków wynikających z posiadania stajni, potrafił znaleźć czas na korzystanie z niesamowitych możliwości, jakie ma dane. Chciałabym, by kiedyś pojechał razem z nami do lasu, konno właśnie. Chciałabym, nie znaczy przymuszam. Jak zatem zachęcać a nie zniechęcać?

Lew konie ma na co dzień, więc nie stanowią dla niego mega atrakcji. Znajome dzieciaki przyjeżdżając do nas wychodzą wręcz z siebie, że mogą dotknąć, poczesać, wsiąść. Dla Lwa to codzienność a codzienność ma to do siebie, że choćby była drinkiem z parasolką na plaży w Malibu, po kilku tygodniach jest zwyczajna.
Jak zatem uatrakcyjniamy tę codzienność? Przede wszystkim nie zmuszam i nie naciskam na to by chciał jeździć, gdy proponuję czy ma chęć, to cały czas jest propozycja a nie przymus, nagroda, przywilej. Zamiast przymusu, raczej dużo opowiadam, o jeździe konnej, koniach, o tym jak czyściłam konia, jaką miałam przygodę danego dnia./

Lew ma możliwość podpatrywania jeźdźców na co dzień, podglądania jak skaczą, ma też możliwość pozazdroszczenia nam, gdy jeździmy i zawsze gdy nasyci oczy takimi widokami sam zagaja temat, ze chce pojeździć.

Zawsze bardzo celebrujemy czyszczenie, staramy się podkreślać aspekty bezpieczeństwa, choć 3,5 latek pamięta o tym przez tyle sekund ile ma lat;] Gdy już wsiada, staramy się zachęcać do samodzielności, choć nie zawsze spotyka się to z  wielkim entuzjazmem, ale dobrze wiemy, że nauka zaczyna się poza strefą komfortu. Każdego.
Czy będę rozpaczać, jeśli nie będzie chciał jeździć? Raczej nie, choć uważam, że jazda konna jest sportem idealnym. Uczy pokory, szacunku do partnera jakim jest koń i ciężkiej pracy.

Google+

Paulina H.