Dawno, dawno temu, gdy znajomy rodziców Karola zapytał mnie jak tam nasza żywina popatrzyłam na niego jak na kosmitę i nie chcąc wyjść na kretynkę odpowiedziałam,  że dobrze:D Skąd miastowa dziewucha miała wiedzieć, że tak się w okolicy mówi na zwierzęta? Obrządek kiedyś wydawał mi się czymś związanym z religią. Ale że obrządek u żywiny? Lubię te słowa, z racji na zabarwienie regionalne, ale i na to, ze zwyczajnie wychodzą z użycia. Powodują też niezłą konsternację, gdy wychodzi się z imprezy mówiąc, że ma sie obrządek do zrobienia.  Zapraszam wiec Was na obrządek w Stajni Zamczysk!

Gdy nuda wieczorami zagląda w oczy idziemy wszyscy do stajni. Zdejmujemy derki wszystkim po kolei. Potem na wyścigi z Lewkiem biegniemy po szczotki.

I zaczyna się czyszczenie towarzystwa. Powoli, bez pośpiechu rozczesujemy sierść, rozplątujemy poplątane grzywy. Pryskamy nabłyszczaczem ogony i rozczesujemy. Każdy dostaje swoją porcję pieszczot, indywidualną.
Każdy zwierzak lubi co innego. Holda lubi być drapana pod brodą, Mukka na grzywce, Limonka po  łopatce a Czapla po szyi.

Wszystko trwa długo, bo zwykle Buła nam zwinie jakąś szczotkę, wszystkich po kolei trzeba nakarmić cukierkami końskimi, na które Uś czyli Kruszyna tylko czyha, że może komuś wypadnie.

Czyszczenie Mukki jest bardziej skomplikowane, bo nie chce stać grzecznie jak koń. A nam ciężko się przestawić, że krowa nie jest koniem.

Psy zawsze towarzyszą, Kruszyna i Anuk tuż obok, Buła z doskoku z przerwami na patrolowanie łąki.
Potem idziemy po siano do stodoły, rozdajemy wszystkim siano. Szykujemy owies na kolację a Muce osypkę.
Lubię takie wieczory, gdy towarzyszymy Karolowi z Lwem.
Lubię wrócić do domu i pójść spać z poczuciem, że każdemu poświęciłam choć chwilę.

Google+

Paulina H.