Marzyła mi sie maszyna do szycia, nowa sprawna i własna.
Wcześniej szyłam na pożyczonej, potem oddano mi amerykańską z którą coś było nie tak, dostałam też „Sputnika” z którym jakoś nie widziałam szans dogadania się.
Maszyn w sklepach wybór spory, ale wszystko jakieś wielkie i toporne.
W końcu znalazłam coś co spełni moje oczekiwania, będzie małe i lekkie. Cena rozsądna wiec z bananem na ustach pojechałam do domu.
W domu postanowiłam najpierw zająć się deserem który chodził za mną już kilka dni, by potem usiąść i bawić się maszyną.
No i całe szczęście że zrobiłam kokosanki, bo potem były na otarcie łez.
Ale do rzeczy.
Rozpakowuję, oglądam.

A tu igła nie wchodzi w wycięcie w podstawie tylko uderza w metalową płytkę. Kombinacje ale nic z tego, po prostu źle złożona. Kolejna godzina w korku, ostatnie chwile otwarcia sklepu. Dostaję kolejny egzemplarz. I znów banan, choc trochę mniejszy.
Wyciągam w domu a tu się okazuje, że wszystko pięknie ładnie ale bębenek wyprawia niestworzone rzeczy, plącze nitkę i w rezultacie szyć też się nie da. Ja w ryk, w sumie ze złości, na maszynę, na 3 godziny bez sensu zmarnowane w korkach i na to że rano czeka nas kolejna wycieczka do sklepu…
Rano okazało się w punkcie reklamacyjnym, że pani zajmująca się tym działem ma pojęcie i przyczyną awarii drugiej maszyny była zbyt luźno nawinięta nitka na bębenku;] Wróciłam więc do domu z maszyną;] Zasiadłam i uszyłam cudną poduchę do oglądania telewizji;]

Na osłodę przepis na kokosanki wg Ushii

Google+

Paulina H.