Czasami tak jest, że z bliżej niewiadomych przyczyn stosunki ze znajomymi się rozluźniają. Ludzie idą swoimi drogami, przestają się spotykać. Zupełnie bez powodu.
Czasem po latach ma się zwyczajne szczęście, spotkać ponownie. Rozmawiać jakby się widziało znajomego wczoraj. I poczuć że to nie znajomy a przyjaciel.
Wszystko takie naturalne, normalne, bez zadęcia – wszak znamy się pewnie jakieś 15 lat.
Pójść razem do kina, wypić kolejną herbatę i pogadać o wszystkim. Zrobić razem pączki które smakują przyjaźnią;)
                                  

Google+

Paulina H.