Tak mówią, że 11 rocznica ślubu się tak właśnie zwie.

Z każdym rokiem się dziwię że aż tyle! Bo mi się wydaje, że to niedawno było. Może nie, że wczoraj ale całkiem niedawno. Że miałam 22 lata i stałam przed ołtarzem pełna emocji w najważniejszy wtedy dla mnie dzień.

Ostatnio policzyłam, ze znamy się i jesteśmy z Karolem pół życia. Znamy się jak łyse konie, rozumiemy w pół słowa.
To dla mnie chyba najważniejsza wartość tego związku, że my po prostu dalej się przyjaźnimy.
Kłócimy, wrzeszczymy, obrażamy. Ale przyjaźnimy. Bo to coś więcej niż złoty krążek na palcu (nasz akurat bardziej biały i kwadratowy – ale my zawsze pod prąd;), przyjaźń to też bonus w postaci tego, że jest o czym pogadać przy śniadaniu i nie jest to gadka szmatka o podziale funkcji czy grafiku na dany dzień.
Czy po pojawieniu się Lwa przestałam być bardziej żoną a zaczęłam być bardziej matką? Chyba nie.
To zupełnie inna jakość relacji. Gdyby nie nasza przyjaźń, wspólne przeżycia, radości i smutki nie bylibyśmy szczęśliwymi rodzicami najszczęśliwszego dziecka na świecie.
W życiu po prostu trzeba dbać o dobre proporcje.

Google+

Paulina H.