Gdy myślę o dzieciństwie naszych dzieci, wydaje mi się, że zbyt dużą wagę przywiązujemy do tego, że na coś są za małe, że do czegoś jeszcze nie dorosły, że mogą sobie zrobić krzywdę. Wymyślamy w naszych głowach zdarzenia, które jeszcze nie miały miejsca, projektujemy wypadki i urazy. Myślimy zupełnie inaczej niż pokolenie naszych rodziców i tym samym zatruwamy sobie radość rodzicielstwa i wspólnej zabawy.
Chuchamy, dmuchamy, ochraniamy, namiętnie sprawdzamy, czy aby zabawka, którą kupujemy jest przeznaczona dla dziecka w tym wieku. Zafiksowaliśmy się na tym, co napisane a przestaliśmy obserwować swoje dzieci i wyciągać tego konstruktywne wnioski.
Nie chodzi mi tylko o same zabawki, ale również o formę aktywności, na które zezwalamy naszym dzieciom. Nasi rodzice doskonale pamiętają jak fajnie było grać „w noża” mając 8 lat, jak się chodzi nad rzekę ze starszym rodzeństwem mając niespełna 5. Ja doskonale pamiętam jak się skacze z dachu garażu na sąsiedni dach mając lat 10. Mówi się że wychowujemy pokolenie dzieci nieporadnych, dzieci, które są przyklejone do tabletów telefonów. Nie stymulujemy, nie wzmacniamy kreatywności.
Pamiętam doskonale kiedy pisałam Wam o tym, że Lew jako 3-latek dostał scyzoryk. Uczyłam go wtedy jak mądrze posługiwać się nowym narzędziem, które otrzymał .Wierzyłam w to, że jest w stanie i potrafi postępować zgodnie z zasadami, które mu nakreśliłam. Wbrew oburzeniu wielu, przez te 3 lata ani razu się nie skaleczył w tym scyzorykiem, sprawnie posługuje się kuchennym nożem, pomaga często w kuchni krojąc produkty na posiłki. Kto zna osobiście mojego syna, wie, że jest zdecydowanie bardzo ogarniętym chłopakiem.
Czasami jest tak, że ja również nie mogę się uwolnić od dręczącego mnie uczucia, że moje dziecko zrobi sobie krzywdę, że coś jest niebezpieczne, ewentualnie groźne dla jego życia i zdrowia.
Gdy był mały na naszej dużej działce niepostrzeżenie oddalił się i wpadł do rowu melioracyjnego, zaś wcześniej zaplątał się w pokrzywy. Wystraszyliśmy się i my i on, gdyż nie mógł sam wydostać się z pułapki. Wówczas wprowadzona została reguła strefy na jakiej można na działce się poruszać. Nie mówimy tutaj o kilkuset metrowej działce ale o dużej przestrzeni, gdyż teren naszej działki to 5 hektarów.
Wczoraj dostał pozwolenie na samodzielne poruszanie się po całym terenie, również tym, gdzie są konie, przekraczanie rowu melioracyjnego wypełnionego wodą, budowanie bazy na drzewie i zabawy z dala od nas. Wiara w możliwości dziecka i umiejętność oceny ryzyka przez niego przynosi niesamowite efekty.
Również w domu bacznie go obserwuję i bardzo często stawiam przed nim możliwości i wyzwania przeznaczone dla starszych dzieci.
Długopis 3D intrygował mnie od dłuższego czasu, jednak moje wyobrażenie na temat tego jak wygląda zabawa nim zupełnie odbiegały od rzeczywistości. Wydawało mi się że długopis 3D to tak naprawdę forma kleju na gorąco, gdzie istnieje ryzyko porządnego poparzenia się i jest to zabawka faktycznie przeznaczona dla zdecydowanie starszych dzieci.
Lew ma typowo techniczny umysł, bardzo lubi budować konstruować. Założyłam wiec z góry, że zabawa długopisem będzie zabawą wraz z rodzicem. Będziemy razem tworzyć niesamowite konstrukcje, budować, montować – ale razem, minimalizując ryzyko urazu. Czasami jest tak że zbudujemy sobie obraz jakiegoś przedmiotu zupełnie nieadekwatnie do tego, jak jest w rzeczywistości. Długopis 3doodler nie jest ani gorący, ani niebezpieczny. Moja wizja wspólnej zabawy runęła w moment, Lew całkowicie przejął stery a ja co wieczór kombinowałam, żeby zostawił pudełko w salonie, tak bym mogła pobawić się samodzielnie:D
Dla kogo długopis 3D?
- dla rodziców, którzy chcą pobawić się, gdy dziecko pójdzie spać.
Zalety:
Wady:
Warto również poszukać innych zestawów do kreatywnej zabawy, gdyż jest ich całkiem sporo w cenie na każdą kieszeń.
Dodaj komentarz